~~ column ‘in ’t Ienoams’ geschreven door Ronny Verhaeghe / foto’s Ronny Verhaeghe en KBO Ename

Meester Michel Provost was leraar
op de Katholieke Lagere School te Ename van 1943 tot 1975.

Mister Provost

Ké ’s noenies noar huis weest eten en nui wéér noar schole, ‘k mag nie te vroeg zijn want ’t purtje goa moar open om kort noar den inen. Via ’t gankske kommek op de koer…
Mister Provost en mister Jacques lupen neffis mekander, ze’n ne veschen veuschut aan, joa iedereen moest ne veuscheut an doen op de schole. We moeten oals we op de koer kommen ist de misters goan groeten, zoals ze da doen in’t leger.
Doarachter meugen we voetballen mé ne tennisbal.
Soms durfden we dienen bal wel ins overstampen in den hof van de zusters, we mochten dan via het muurke op de platform van d’ wc’s kruipen, zo zoagen we de schune meiskes op de andere koer ne keer…
Ten ienenhalf goat de belle, ge weet wel zu’n koperie ding mé ne stok aan en ge moet ’t eraan schudden om lawijt te moaken. Die van ’t zesde studiejoar moesten da doen, elk om weke…
In de gang moeten w’ons veste uitdoen en ons mutse en onze sjarp aan de kapstok hangen.
In de klasse stoan der allemaal houtie banken achter mekander. In de banke zit der nen poseleinie inktpot veur ons penne in te doppen. Als dienen inktpot leeg es, moette da zeggen aan mister Provost, hij vult dan dienen inktpot mé un flesse inkt.
In ons banke is’t er nen bak, doar kunde ui boeken insteken… moar ge konst ui uuk wiegsteken achter die planke van dienen bak os ge de slappe lach kreeg. Moest mister Provost gezien en dag ge mé de slappe lacht zoat, dan moeste op ui knies op den tré goan zitten als straffe.
In ’t midden van de klasse stoat de stove, ze hé verbindinge met de schouwe mé e lange buize.
’t Schijnt da die lange buize nudig es om nog meer woarmte te geven.
Van veuren in de klasse es’t bord, waarop da mister Provost mé krijt op schrijft, mé ne lange regel tunt ie wa we moeten lezen van ’t bord.
Boven ’t bord hangt de foto van oeze keuning en oes keuninginne.
Alachter es ter een schap met doarop verschillende ijzerie tonnen, nen hectolitere, nen decalitere, nen decilitere, nen litere en nog veel mier.
De schunste tikeningen van de klasse worden mé u punèse an de muur g’hangen en da veur e gile weke.
Op de venstertablette stoat er een beeldeke van ne negere mee tussen zijn bienen ne spoarpot. Aols ge ne frank in die spoarpot stoakt, dan knikte diene neger mé zijn kopke.
’t Es vandoage muzieklesse, mister Provost pakt zijn toeterke om de juste tun aan te geven…
Mister Provost kan goe zingen, hij es uk kerkzanger de zondag in d’ hugmesse.
Achter de zanglesse is ’t aardrijkskunde. mister Provost hé doarveur stempels, grute stempels van de koarte van België mé doarop de provincies en de woaterlupen. Iederin krijgt zu ne stempel in zijn schrift, we moete dat dan kleuren en de noame van provincie en de rivieren bijschrijven mé ons penne en den inktpot. Dju, ké un plekke, ziere opdoppen mé wat vloeipapier… ‘k zal thuis wel wa verduven met wa bleekwoater da aangemoakt is mee woater.
De mondag kunde geld meedoen bij mister Provost, da geld dient om de plechtige communie te betoalen, hij plakt dan een zegelke op dat spoarboekske. Op de veurkant van dat spoarboekske stoat ter een biekorve.
De belle goa, ’t es viere, we meuen noar huis, tot moren.