~ gedicht en foto: John Becaus / met dank aan John Becaus en Marc Maryns

'Oude Schelde'

Jij palmde mij in, dag na dag.
En ik omarmde jou, dag na dag.
Er ontstond een band, 
Een band voor het leven, zoals nu blijkt.
En ik mis je, nu ik je véél te weinig kan zien. 
Ik herinner mij hoe ongerust ik was,
toen je oevers compleet verdwenen 
onder het wijde wassende water.
Maar na élke winter dook je weer op.  
In volle ornaat.
Prachtig ingebed tussen 
een statige bomenrij, groenende weiden en dicht kreupelhout.
Je schitterde in de vroege morgen onder de lichte nevel,
bij de lichte bries die je water kabbelde.
Je schitterde toen de ontluikende waterlies  
je heldere water geelgroen kleurde.
Hoe vaak genoten wij niet samen 
van de tientallen kriskras
door elkaar wentelende waterspinnen,
van de gierzwaluwen die met bravoure 
de langpootmuggen van je oppervlak ritsten,
van de uitdeinende kringen van de azende voorntjes.
Bedankt ook voor je eindeloze, zomerse gastvrijheid
wanneer wij ons in je lauwe water 
konden wentelen.

Toen ik je onlangs, na een véél te lange tijd, terugzag
lag je er wat verguisd bij.
Het alleenrecht van ‘Oude Arm’ is je ontnomen
door oprukkende waterpartijen.

Maar nu ik zittend op één van je nog  onaangeroerde oevers, 
een voorntje schichtig zie wegschieten,
enkele waterschaatsers mij vrolijk schrijvend begroeten
weet ik het zeker: 
wat er ook gebeurt, je gaat onversaagd door op je oude elan.
Tot héél binnenkort!

~ John Becaus