~~ tekst: Dirk Van Durme / intro & video: Ilse Bostyn / beeldmateriaal: Lies Van Durme & Ilse Bostyn / de ‘Camino de Ename’ is een initiatief van de Werkgroep Camino de Ename (Dirk Van Durme, Lies Van Durme, Kim Decatelle, Vera Bostijn, Ilse Bostyn, Didier Descamps en Riet Maes) / met dank aan Ename 1050, Stad Oudenaarde, Proviciaal Erfgoedcentrum Ename, Huis Beaucarne, ’t Huys van Enaeme, parochie Oscar Romero Sint-Laurentius Ename, Visual Dimenion Cultural Heritage, Vlaams Compostelagenootschap

Een weekend om nooit meer te vergeten

Op 7 en 8 september 2024 sloten we het feestjaar ‘Ename 1050 jaar’ af met onze deelname aan Open Monumentendag en dat deden we met een primeur: de introductie van de ‘Camino de Ename’. Nu kunnen we u eindeloos veel vertellen over de belevenissen van dat weekend (het was onvergetelijk!), maar liever nemen we u mee in de sfeer via deze video. Duik met ons in… de Camino de Ename!

Dirk beschrijft het openingsweekend van de Camino de Ename

Als afsluiter voor het feestjaar Ename 1050 ging op 7 en 8 september de ‘Camino de Ename’ door, een belevingswandelparcours op verrassende historische locaties in Ename waarbij links gelegd werden naar bezienswaardigheden en weetjes over de Camino Francés naar Santiago de Compostela. Op iedere locatie stond een infobord en een verteller.

De enthousiaste werkgroep van Ename 1050 zorgde voor de aankleding op de diverse locaties. Je kon het parcours vrij bezoeken aan de hand van een stempelkaartje met korte uitleg, maar er waren ook gidsbeurten.
Didier Descamps en Dirk Van Durme vertrokken aan het Erfgoedcentrum in Ename. Binnen ontving je een witte steen, die je moest meenemen onderweg en achterlaten bij het oude marktkruis op het Enameplein.  Aan de start kreeg je een korte uitleg over wat een pelgrimstocht inhoudt, de link met de abdij van Ename, ontvangstplaats voor voorbijgangers in het verleden. Na een aanpassing ligt nu ook Erfgoedsite Ename op de uitgestippelde Via Scaldea. De Via Scaldea doorkruist Vlaanderen. De route start in Vlissingen, loopt over Gent en via Ename verder naar het centrum van Oudenaarde en vandaar over Doornik om te eindigen in Reims. Daar wordt aangesloten op andere wegen richting Santiago de Compostela in Noord-Spanje.

Maar toen kwam een blauwe garde van ridders op ons afgestapt. Het waren mijn Franse en Enaamse vrienden die voor deze speciale  gelegenheid  een lied ingeoefend hadden. Deze ridders vergezelden ons verder op het parcours. In de Sint-Laurentiusstraat op de hoek met Annekensstraat ontdekten we de eerste bronzen schelp in het voetpad. Die toonde ons de richting naar de Sint-Laurentiuskerk.  Tijd voor mij om mijn eerste anekdote te vertellen over 23 april 2011, de dag dat ik per fiets vertrok richting Frankrijk.

De volgende stap, was de kelder van B&B ’t Huys van Eenaeme, waar je terecht kwam in een refuge, een slaapplaats met bedden voor de pelgrim onderweg. Chris Vanderhaeghen en Annie Verstraete vertelden hoe we twee weken lang meehielpen in de door het Vlaams Compostelagenootschap opengehouden refuge in Los Arcos. We maakten een live verbinding met Spanje waar op dat moment Bernard Opsomer aanwezig was. Via zijn smartphone kregen we een mooie en echte beleving van de plek daar.

We wandelden verder naar de Sint-Laurentiuskerk.  Daar was ondertussen Kim Decatelle vol passie aan het vertellen over de geschiedenis van pelgrimeren en over wie de heilige Jacobus was. Als primeur mochten we een middeleeuwse secco presenteren die zich op de muur in het westkoor bevindt, met dank aan Daniël Pletinckx voor de uitleg en de digitale versie.

Ons gezelschap trok verder richting Enameplein. Aan de voet van het marktkruis lagen de witte steentjes die ondertussen door wandelaars waren beschilderd. We legden hier de link met het Cruz de Ferro op de Camino Francés. Het is een bijzonder en emotioneel moment wanneer je daar je steen achterlaat (met je zorgen of voor een speciaal iemand).

Aan de schandpaal op het Enameplein… daar stond nu een kip in een ren. Raar misschien maar dit was de gelegenheid om de legende van de haan en de kip in de kerk van Santo Domingo de Calzada te vertellen.

Nog iets speciaal op de Camino Francés is zeker de wijnfontein in Irache. Wanneer je daar voorbijkomt kan je gratis rode wijn proeven aan een kraantje aan de buitenkant van de wijngaard. De perfecte link dus met de unieke druivenserre van het Huis Beaucarne, waar Julien Fornari een korte uitleg gaf. Op de binnenkoer stond een delegatie van het Vlaams Compostelagenootschap. Ze vertelden over hun werking en als kers op de taart kregen we prachtige uitvoering  van het pelgrimslied ‘Ultreia’.

We waren bijna aan het einde van ons parcours, en eindigden in de museumtuin van het voormalige PAM Ename. Een infobord met leuke ideeën om misschien zelf de tocht aan te vatten, maar ook nog twee extra leuke dingen: de smakelijke Santiagotaart (met amandelen) en een speciale witte wijn met de naam ‘Compostela’ zorgden voor een perfecte afsluiter van dit pelgrimsweekend.

Maar we konden toch niet stoppen zonder nog eens het lied te zingen….

1 – Chevaliers de la table ronde,
Goûtons voir si le vin est bon ;
Goûtons voir, oui, oui, oui,
Goûtons voir, non, non, non,
Goûtons voir si le vin est bon.

2 – S’il est bon, s’il est agréable,
J’en boirai jusqu’à mon plaisir ;
J’en boirai, oui, oui, oui…

3 – J’en boirai cinq à six bouteilles,
Une femme sur mes genoux ;
Une femme, oui, oui, oui…

4 – Si je meurs, je veux qu’on m’enterre
Dans une cave où y a du bon vin ;
Dans une cave, oui, oui, oui…

5 – Les deux pieds contre la muraille
Et la tête sous le robinet ;
Et la tête, oui, oui, oui…

6 – Et les quatre plus grands ivrognes
Porteront les quatr’ coins du drap ;
Porteront, oui, oui, oui…

7 – Sur ma tombe, je veux qu’on inscrive
« Ici gît le roi des buveurs » ;
Ici gît, oui, oui, oui…

8 – Et si le tonneau se débonde,
J’en boirai jusqu’à mon plaisir ;
J’en boirai, oui, oui, oui…

9 – Et mes os, de cette manière,
Resteront, imbibés de vin ;
Resteront, oui, oui, oui…

10 – Et s’il en reste quelques gouttes,
Ce sera pour nous rafraîchir ;
Ce sera, oui, oui, oui…

11 – La morale de cette histoire
Est qu’il faut boire avant de mourir ;
Est qu’il faut, oui, oui, oui…