~~ column in ’t Ienoams geschreven door Lieven Provost / foto’s familie Provost en Ilse Bostyn

In de joarn tfijftig broudege de Brouerije Boeckort in d’Huugstroate t’ Ienoame echt goe bier.

‘t Filterbedde da in de filterkuipe achterbleeft is veur ‘n brouwerije affal. Kee mij loatn wijsmoakn dat da in ’t schuun Vlaoms bierbostel it, moar veur ons was da draf. ’t Schijnt dat da neviestproduct vol  zit mee eiwitn en uuk energierijke es, en d’rom vrie geschikt es om oan de koebiesten te geevn.

’t Is doarom da boerke (André Van Mirhoage) da naturlek zoag zitn om d’rom te goan bij Boeckorts. Boerkies hof was mijnen twiedn thuis, want ‘k zoate der zo goed os alle doagen op da hof. Ge zoet veur  mindre vonde k’ik, mee ol da vrouvolk bij oes thuis…

Oastiejei noar Boeckorts ging om draf bezigden ie doarveuren zein oudste dreiwielkarre mee up de wieln ijzeren beslag. IJ zoat op ’t zothuuft en wij – Pierke, zijne jongste zeune en mijnen besten jeugdmoat, en ikke – in den loatbak. ’t Was nog gien twiehondert meeter vèrre, moar teeën dawwe an de brouwerije woaren dee ons gat wul vrie ziere. Ge meugt noamelijk nie vergeetn da ter tons nog kasseien loagn in d’Huugstroate. En uuk: die kaare werd getrokkn deur oftewel twie ossen (Nero en Caspar) of deur nen osse (Montie) en un koe (zonder noame) in de roe (dedie liep dus rechts in t’ getrèk). En die koebiesten gingn nie ziere zu…

Binst da kletsebolleke zijn karre liet loan, spildegen wuldere op de groanzolders. Woarschijnlek was da zomergiste dat ter loagt, want kee mij loatn verteln da schoukloen veur te brouen minder dient. Komt da omda men die al veur de winter zoait? Moar wees mor zeekre dat de muizen ulder doar te goed deden an ol da eetn doarboven.

Een foto van de achtergevel van brouwerij Bouckaert met de stallingen en binnentuin.

In ‘t weerekieren moestn we vanzelve te voete goan. Want den draf was nog ves en vrie woaterachtig, zeudoanig zelfs da ’t sop uit die karre liep.

Wor damme wel op de karre mochtn zittn vanachtere, was op de koppn van koebittn. Op nen dag reed boerke mee un geloadn karre zijn hekkie binn. De veurluuper van zijn karre botsege teën den betonblok woar datiejei de bajonette in stoaktege om zijn hekkie vaste te zettn. Oatie tons wel vergeetn om zijne loatbak vaste t’ hoakn zekers!  Dienen bak noar omhuuë en Pierre en ieke mee ons klieken en klakken noar beneën . We woarn wulder zodoanig verschootn en azuu van ons mulk, da Liesebette, boerkies vrouwe, achteraf veur ons woafols ee gebakkn om da maleur zuur rap meugelijk te vergeetn.

Wulder deën vroegere onze commissies in veel kleine winkelkies. Moar die koebiesten van derzust moesten oak veel op tramar om alies in te sloan: noar ’t land achter strue veur ulder bedde en noar de kouter achter roapen en koebittn. En veural om eu. Surtoe de mies an ‘t fonteintje diendege derveuren. Om doar te geroaken moesten wop de Kat’nberg rechts ne los insloan. En omdat diene los d’er dikwols vrie slègte bij loagt, moesten Pierre en ikke ‘t eu op de karre goe toestampen. Anders kost den boel nor beneën kommen en kregen w’op onzen donder. Want dat eu wiert in dien tijd van d‘eu-oppers los op de karre gesmeten. Da voer wiert nadien wel opgespan’n mee ne rip. Moar ge moest surtoe in de bochten toch opletten da gans da boelke niet kantolde.

Zoat boerkes’n euzolder tons no niet vol, tons moaide’n‘ie mee zijn zeisse uuk de geskanten langs de Schulde. Ie deed da bekans tot an da wegelke da an Camie uitkwamt. Nui enze dor ne ventweg van gemoakt. En deur dieë noame verstoa k’ik nog altijd nie werom ’t vrouvolk doar uuk mag op rijen.

Boerke was eiëntlek ’t prototiepe van ne keutelboer. Ge verstoat dan uuk direct waarom datie zuuwel lid was van de kleineboerenpartije als van de kleine boerenpartije. En oewel datie zein koebiesten goe soigneerdege, oan ze blijkboar noait eetn genoeg. Op nen dag ee ien van zijn vizzen an zijnen mis aan ’t kapelleke aan mijnen puul beginnen te knabboln. Ie loag nochtans zekere an  den buitenkant van de piekdroad. Moar toch. Keët thuis meuen uitlè’n.

Boerkes’n buumgoard diende in dieën tijd uuk weu vur alies. Oaster un merrie van bijveurbilt  Wulden slijmdege en dringend moest gedekt wèrren deur ne n’engst uit bijveurbilt Mulden, kwoamen die biesten noar mekanders toe in Ienoame. En nie aliene in zijn café gaf kletsebolleke goeë servies. Os de merrie garrieveert was, groafden ie in zijnen buumgoart vier putsies van 20 centiemeters diepe. Da pert moest der tons in goan stoan ols den engst toekwoam. Azuu stond ze wa ligger. En op die maniere kost dienen dek’engst zijn krachten wa spoaren en zijn gerief beter inbrengen woar dat ’t moest zitten. En liep er meschien uuk minder zoad uit de klinge. Schrijf moar op da de dek’engsten vroeger un beter leven oan dan nui.

Tot loater no ne kier.

Lieven van de mister

Het huis vooraan links op bovenstaande foto was het huis van ‘Boerke’ (André Van Meirhaeghe). Hier is het nog ‘Café Sint Laurentius’ (meer hierover vindt u in Café Sint Laurentius. Het open stuk grond naast het huis was de tuin van ‘Boerke’.