~~ column in ’t Ienoams geschreven door Walter De Bock / foto’s Ilse Bostyn
Bovenstaande foto is een oude prentkaart van de Kattenberg.
(Het café waarover geschreven wordt in de column bevond zich bovenaan de berg.
Helaas hebben we hier geen foto van.)
Fluiten Emma (Fluiten Mokke) en ièren vent Mensen Mageren.
Op tende van de joaren tvièrteg begièn tvijfteg.
Bekanst bovene op den Katenberg links stond ter doar vroegere e café. Het roare waas da da café veur den hèlft op Iènome stond en den anderen helft op Moatere.
Da waas bij Emma Badie en Medard De Bock.
Ge zult uldere woarschijnlijk afvroagene: ‘hoe komdege zij aan dienen noame Fluiten Mokke?’ Wèl tegen ièr familie zein ze iere van Fluiten. Moar diene noame Mokke zaale kike uldere ne kièr goan uitleggen ze.
Op nen goeën schuunen daag stond Emma ièr cafédeure opene en kwam den ièste cafégangere binnen. Ie o hij nie veel lawijt gemoakt en Emma kwam achter vijf minutenen no niet te veurschijne.
Diene meins duud van den dust ging tot aan de keukendeure en zoag Emma doar stoan op ne stoel mee ièr wezen vlak veur ne spiegele . Toen hurde ie hur tegen hirzelfve zeggene: ‘wat benne kike toa e schune Mokke!’
Zijnen dust waas overe en hij luptege op zijn tièntoppen noar buitene . Rechte noar café De Katte ( woar da tal Moatere waas ) ne stiènwerp verdere . Doar vertelde ie wa datie bij Emma gehurd o en de noame Fluiten Mokke waas vaan tons af ièren lapnoame.
Ièren vent zijnen lapnoame denke kik dat twaas omda zijn moedere Emerance noemdeget. Vandoare Mensen en omdaat tie moar tvel over de bienen waas Mageren.
Op nen goejen daag o Fluiten Mokke nen lampenradio gekocht bij Fie Duuze ièn Iènome.
Emma waas kontent schuun meziek turene totoès mij voadere mee nen anderen toerenspeeldere genoamd Kilo Noagels (Wiet) biènen woaren gekommene.
Aachter Emma hur gat oze zoldere diene radio op nen Franse post gezet.
‘Moar Emma ie ee ou nen Franse radio opgesolferd jong’. Nog ne kier diene radio op nen anderen post gezet . ‘Ziede wel overans frans, ie ee ou liggen gaat Fie Duze’.
Mokke werd kwoad en pakte ieren vélo en bond den radio op heur vélostoelke en stoof ferme kwoad den Kaatenberg aaf. Tot da ze bij den elektrisièn te huren krege da ze ferme bij hur pietje (daze zij natuurlijk nie o) waas gepakt.
Mijn voadere en dienen andere kirol zijn doar een tijdse va schoutte nie binnen durven goan.
Mensen Mageren kon niet schrijven en moest nen tijd noar Frankrijk goan werkene (woarschijnlijk noar de suikerfabrieke). Emma had nen huup brievene geschrevene die tie moest meedoen noar de vremde.
Iedere weke moest ie nen brief opsturene woarin zij o geschrevene: ‘Lieve Emma tes ière goe mee mij en teten kan der uuk deure, tot tnoèste weke, Medard.’
Walter De Bock
Ename, mijn dorp. 
Een uitermate boeiend artikeltje geschreven door iemand die ’t Iemoams duidelijk nog heel goed onder de knie heeft. En hierbij past ook de volgende kanttekening: men vergeet al te dikwijls de bijdrage die lapnamen altijd hebben geleverd aan het volkse dorpsleven van destijds.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat klopt, Lieven. Binnenkort komt er dan ook een post over de lapnamen van Ename. Een opsomming die voortdurend voor aanvulling en correctie open zal staan. Ik kan alvast dit zeggen: er zijn héél wat lapnamen in Ename! 😉
LikeLike