~~ ‘Ename vertelt over zichzelf’, een poëtische tekst met korte film over het dorp, geschreven door Ilse Bostyn / in het kader van ‘Wanderwegen’, een initiatief van Stad Oudenaarde, Dienst Cultuur en Cultuurraad Oudenaarde / copyright Ilse Bostyn en MartiKooVideo / onderstaand vindt u de volledige tekst van ‘Mijn naam is Ename’ – u hoort een verkorte versie van de tekst in de film

© Ilse Bostyn & MartiKooVideo / contact en informatie via deze weblog en Facebook (links onderaan deze pagina)

‘Mijn naam is Ename’

Ik merk dat je naar mij kijkt.
Is je blik op mij gevallen?
Ach vergeef me dat ik zo vrij ben. Zie je, ik ben het inmiddels zo gewend dat ik de aandacht trek. Het overkomt mij telkens weer.

Wie ik ben?

Mijn naam staat geschreven. Ik sta geschreven.
Mijn naam is de kroon van mijn ziel, gevlochten met oude takken en pasgeboren bloemen. Aan wie mij kennen wil, stel ik mij graag voor.

Maar eerst… wil ik jouw hart raken.

Kom. Wandel je een eindje mee door wie ik ben?
In mij leeft een oud verhaal. Dat voel je, proef je, hoor je… wanneer je dichtbij mij komt. Maar meer nog dan dat.. mijn lied is de wereld in gezworven. Ver weg van hier heft men het hoofd op, luistert en reist naar mij toe.

Men vindt mij mooi.
Nu ja… dat ben ik ook.

Ahh… maar ik ben niet zómaar mooi.
Ik draag schoonheid in mij als… als…

Schoonheid als de ijle nevelsluiers die zich in de vroege ochtend om de bomen koesteren.
Ongrijpbaar.
Betoverend.

Als in de duizenden dauwdruppels die zich uit die nevels parelen en voor heel even,
elke morgen,
als kristallen op de aarde en de planten tronen.
Als in het eerste licht dat zij vangen en weerkaatsen. Om te verwarmen en om een nacht van dorst te lessen.

Schoonheid.
Als in de zachte, vochtige huid van voeten die
in die korte ochtendstond
dansen in de dauw.

Schoonheid.
Als in het gelui van kerkklokken en een koor van vogelstemmen die een melodie van eeuwen zingen en nooit moe worden.
Klanken die oprijzen uit het dal, die tegen de heuvelwanden zingen en zich vermenigvuldigen. En je hoofd doen tollen. Nu weer luid, dan weer nauwelijks hoorbaar.
Klanken die zich uitrollen over het water van de rivier en met haar bochten meeslingeren door het land.

Schoonheid.
Als in de dageraad die wordt gewekt door ál dit.
Als in hoe zij de mensen zachtjes aanspoort tot een nieuwe dag. In de lente met vroege vogelzang. In de zomer met de belofte van warmte. In de herfst met de geur van bladeren op de aarde. In de winter met ijskristallen.

Schoonheid.
Als in de avond die valt over alles en ieder. Die uitbundig in al zijn pronkkleuren doet stilstaan en zich laat bewonderen. Of ongemerkt en moe zijn mantel spreidt over het land en om de huizen en sust tot slaap.

Schoonheid.
Ahh… mijn schoonheid valt niet echt in mensenwoorden te beschrijven. Maar als je naar mij kijkt dan begrijp je het. Want er gebeurt iets met je hart. Er beweegt iets in je ziel.

Voel je het?
Ja… dat.

Probeer het geen naam te geven. Laat je gedachten achter op deze heuveltop en laat je meevoeren in mijn betovering.

Hoor je mij neuriën in het bos, langs de paden, door het dorp, over de rivier?
Hoor je hoe ik mijn klanken laat dwarrelen rond de toren van de oude kerk? Hoe ik ze laat dwalen langs de huizen op de oude kouters? Zie je ze sprankelen in de oude beek die zich als klaterwater het dorp in stort en daar onderduikt en opduikt in fonteintje en in tuin?

Ahh… oud. Ja, ik ben oud.

Oud als in… een kostbare verzameling van jeugdige verhalen, van voetstappen in de aarde, van oud gegroeide eiken met een rijke bladerenkroon, van een schatkist vol gefluisterde geheimen, wachtend om gehoord te worden.

Heb je dat allemaal al ontdekt?
Ik ben zo’n schatkist.
En door al mijn eeuwen, jaren, dagen, berg ik mijn jonge uren op. Niet één laat ik vergeten.

Ik laat mij kennen indien je dat écht wilt. Anders niet.
Mijn schoonheid deel ik in duizend tinten groen met wie per toeval of bedoeld zijn oog op mij laat vallen.
Mijn levensverhaal deel ik enkel aan wie bij mij wil komen zitten. Aan wie de tijd neemt om te luisteren.

Als in… bij het haardvuur in de avond, wanneer de tijd zichzelf verloren heeft in de vlammen en alles zich loutert tot pure schoonheid.

Ja… die schoonheid.
Mijn schoonheid.
Ik geef je graag een stukje. Dat kan je dan met je meedragen wanneer je straks weer op pad gaat.
Maar voor nu… kom even zitten.

Mijn naam is Ehinham.
Vroeger noemden ze mij Einham.
Vandaag ben ik… Ename.

© Ilse Bostyn
Ename,
April 2021

‘Mijn naam is Ename’

Tekst, scenario, regie
Ilse Bostyn

Beeld, montage, muziek
Toon Baele /  MartiKoo

Stem
Sandy Vermeulen

Acteurs
(in alfabetische volgorde)
Ilse Bostyn
Gert Boullart
Koen Browaeys
Jasmijn De Poortere
Erna De Voet
Jan Vandenhaute
Dora Lou Vander Beken

Toneelmeesters
(in alfabetische volgorde)
Willem de Boer
Ingrid D’Espeels
Marie-Jeanne Moerman
Hilde Vergucht

Met dank aan
Stad Oudenaarde & Cultuurraad Oudenaarde
Werkgroep Bos t’Ename & Natuurpunt
Huis Beaucarne Ename
Kerkfabriek Sint-Laurentiuskerk Ename
Bernard Opsomer Ename
Provinciaal Archeologisch Museum Ename
Cultuurcentrum Maskerade Mater

Korte film gemaakt in het kader van ‘Wanderwegen’,
een initiatief van Cultuurraad Oudenaarde en de Dienst Cultuur,
met steun van Provincie Oost-Vlaanderen.
2021

Voor meer informatie neemt u contact op met Ilse Bostyn:
Via Facebook: (1) Ilse Bostyn | Facebook.
Via het contactformulier op dit weblog.
Mail naar weblog ‘Ename mijn dorp’ kan op mailadres poppysheart@solcon.nl.

Voor informatie over ‘Wanderwegen’ kunt u terecht op de website van Stad Oudenaarde en bij de Dienst Toerisme Oudenaarde: https://www.oudenaarde.be/nl/wanderwegen