~~ geschreven door Ilse Bostyn / met dank aan Martina Bostyn voor het verhaal / met dank aan Riet Maes (foto van het onderwijzersteam van de kloosterschool Ename) en Marc Maryns (foto jaartal zijgevel pastorie)

Aan het begin van ieder nieuw jaar werd het volledige onderwijzersteam van de kloosterschool (het huidige KBO Ename) uitgenodigd voor een nieuwjaarsreceptie bij pastoor Maurice Steel. Een heel gewone gebeurtenis, zult u denken. Maar in dit geval vond er tijdens deze jaarlijkse bijeenkomsten ‘zonder mankeren’ een plezant gebeuren plaats.

De kleuterleidsters, onderwijzers en kloosterzusters werden ontvangen in ‘de grote woonkamer’ van de pastorie. Dit was de kamer die de pastoor reserveerde voor de ‘officiële en feestelijke’ bezoeken. Wanneer je de pastorie binnenkomt de eerste deur links.

Pastoor Steel en zijn huishoudster Gaby trakteerden hun bezoekers bij deze nieuwjaarsgelegenheid op een hapje en een drankje. Maar niet voordat de pastoor zijn jaarlijkse toespraak gehouden had. Een toespraak over deugdelijkheid en het goede voorbeeld geven aan de leerlingen. Een toespraak die hij steevast afsloot met de legendarisch geworden vraag: ‘Ge weet toch dat mijn hond kan zingen?’

Het voltallige team beaamde dit vanzelfsprekend volmondig en zette zich vervolgens schrap voor het komende recital. Want zowaar: de grote, zwarte hond van de pastoor werd uit zijn slaap gewekt om op te treden. En zoals alle honden dat kunnen ‘zong’ de hond zijn lied met korte auwww’s en langgerekte awoooo’s. Hij was immers een waardige afstammeling van zijn voorvader de wolf en bracht dat ook enthousiast ten gehore. Maar… dan wel in ruil voor iets lekkers, het slim verworven privilege van een gedomesticeerde canis lupus.

Over de hond van pastoor Steel weet ik slechts dit: hij was beroemd (en misschien ook wel berucht) in het dorp voor zijn zangkunst. Daarin was hij niet uniek onder zijn soortgenoten, maar hij had in de pastoor een baas die hem met muzikale verve op de Enaamse kaart gezet heeft.

Kleuterleidsters en onderwijzers in 1968

Martina Bostyn, ‘juf Martina’, gaf les aan de eerste kleuterklas en het eerste leerjaar van de kloosterschool in Ename van 1967 tot 1974. Op onderstaande foto uit 1968 zien we het voltallige onderwijzersteam van de school vergezeld door pastoor Steel en bestuurslid André Tack. De foto werd genomen toen juf Martha De Clercq en meester Michel Provost hun 25-jarig jubileum als onderwijzers vierden.

V.l.n.r.: pastoor Maurice Steel, bestuurslid André Tack, juf Martina Bostyn, juf Martha De Clercq, zuster Mechtildis (directrice en overste), meester Michel Provost, zuster Mutienne, juf Edith De Merlier, zuster Jeanne, meester Jacques Van Overbeke.

De pastorie van Ename

De pastorie van Ename is een prachtige woning gelegen naast de Sint-Laurentiuskerk, uitkijkend op het oude kerkhof en de noordzijde van de kerk. De woning draagt in haar zijgevel en op de tussendorpel van de voordeur het jaartal 1768. Nochtans klimt dit dubbelhuis, zoals we het nu kennen, in ouderdom op tot eind 17de eeuw.
In 1628 werd een erf met woning, met bestemming tot pastorie, aangekocht door de proost van de Sint-Salvatorabdij in Ename. Rond het midden van de 17de eeuw wordt er melding gemaakt van bouwwerkzaamheden. Op de dorpskaart getekend door landmeter Jan Bale (kaart daterend 1661-1663) ligt de toenmalige pastorie iets verder van de kerk vandaan (een stukje ‘naar achteren’). Zij werd waarschijnlijk omstreeks 1690-1694 herbouwd en dan opnieuw halverwege de 18de eeuw (wellicht in 1768 conform het jaartal op de woning). Abt Charles de Collins d’Heetvelde (abt van de Sint-Salvatorabdij van Ename) liet tijdens deze laatste verbouwingen de woning verhogen met één verdieping. Op deze bovenverdieping treft men nog interieurelementen uit deze periode aan: drie schouwen met sobere stucdecoratie en een betegelde haardvloer. Deze kamers hebben tevens nog de originele deuren.

(bron: http://www.inventaris.onroerenderfgoed.be)